چنان چه شرايط انسانی و خواستهای حقوق بشری در انتقال ساکنان فراهم نشود، اين انتقال يک عمليات جابه جايی اجباری محسوب می شود

فراخوان ۳۵۵هزار تن از مردم عراق خطاب به دبيرکل ملل متحد
355هزار تن از مردم عراق
از ملل متحد خواستند مانع زندان سازی در ليبرتی شود
و از طرح و برنامه رژيم ايران عليه ساکنان اشرف
جلوگيری کند

فراخوان 355هزار تن از مردم عراق
خطاب به دبيرکل ملل متحد

امضا شده توسط:
390تن از شيوخ عشاير
۳۰۵۸ حقوقدان و وکيل
397 آکادميسين و استاد دانشگاه
۴۲۹۳ پزشک و مهندس
43تن از علما و خطبای مساجد
422نويسنده و روزنامه نگار
و 36سازمان غيردولتي

نظارت دائمی ملل متحد و برخورداری ساکنان اشرف از حق مالکيت بر اموالشان تضمين اطمينانهای حداقل به منظور حفظ امنيت و کرامت مجاهدان اشرف به ويژه ۱۰۰۰ زن مجاهد از مهمترين خواسته های مردم عراق است

مردم عراق نمی پذيرند که مخالفان رژيم حاکم بر ايران که از موقعيت قانونی در عراق برخوردار بوده اند تحت عنوان ”اعمال حاکميت“ سرکوب شوند.

ساکنان اشرف 26سال مهمان مردم عراق بوده اند ادامه محاصره ساکنان اشرف توسط دولت عراق يک ننگ و عار و يک اهانت به مردم عراق و برخلاف ارزشهای اسلامی و عربی است

مردم عراق بی عملی ملل متحد برای تضمين حداقل حقوق ساکنان اشرف را غيرقابل قبول می دانند.

تجمع العراقيه ديالی:
کازار مردمی در استانهای مختلف برای هشدار در مورد زندان سازی کمپ ليبرتي
پارلمان شورای شيوخ عشاير و معتمدان مردم عراق:
تأييد وضعيت کمپ ليبرتی توسط يونامی به معنی تأييد اعمال غيرقانونی و مغاير با حقوق بشر و مخدوش کننده اعتبار ملل متحد است
بيانيه مطبوعاتی صادر شده از سوی شورای ملی عشاير عراق
نگرانی عميق خود را از فشارهايهای اعمال 355هزار تن از شهروندان آزاده عراق با امضای طوماری به ابتکار شورای ملی عشاير عراق، خطاب به آقای بان کی مون دبيرکل ملل متحد، اعلام کردند: ”ما مردم عراق قوياً نگران تحولات در ارتباط با ساکنان کمپ اشرف و نقض حقوق انسانی آنها در اثر يک جابه جايی اجباری توسط دولت عراق هستيم. هرگونه جابه جايی که ناشی از تعيين ضرب الاجل برای خروج از اشرف باشد جابه جايی اجباری محسوب می شود و در قوانين بين المللی منع شده و تحميل آن در عداد جنايت عليه بشريت محسوب می شود، به ويژه اين که مشخص شده است هدف از اين جابه جايی اعمال زجر بيشتر بر ساکنان اشرف و انتقال آنان به شرايطی است که بدترين نوع زندان را تداعی می کند. مردم عراق نمی پذيرند که مخالفان رژيم حاکم بر ايران که از موقعيت قانونی در عراق برخوردار بوده اند تحت نام ”حاکميت، سرکوب شوند“.

در شرايطی که پرونده اشرف از توجهات وسيع بين المللی برخوردار است و به شاخصی برای سنجش استقلال جريانهای عراقی از رژيم ايران و احترام به اصول حقوق بشر و قوانين بين المللی تبديل شده است، فشار برای جابه جايی ساکنان اشرف در داخل عراق هيچ توجيه قانونی و منطقی ندارد و چيزی جز برآورده کردن خواست حاکمان ايران نيست که متأسفانه با تلاش برای مشروع نمودن آن توسط ملل متحد همراه شده است.

ساکنان اشرف در اين لحظه با يک انتخاب ظالمانه روبه رو هستند: يا در کمپ اشرف بمانند و با خشونت و بی رحمی بيشتر روبه رو شوند، يا به جايی بروند که با شاخص حضور غيرقابل توجيه مأموران مسلح در محل زندگی افراد، يک زندان را تداعی می کند و آنها را از هرگونه کرامت و استاندارد قابل قبول زندگی محروم می کند.
از آنجا که دولت عراق با توجه به سوابق خونبار سالهای گذشته در اين پرونده بی طرف نيست، جابه جايی ساکنان اشرف به ليبرتی بدون رعايت حقوق انسانی و استانداردهای انسان دوستانه بين المللی با تضمينهای مکتوب و الزام آور بين المللی که توافق ساکنان اشرف را مطابق تصريحات دبيرکل ملل متحد، در بر داشته باشد، فاقد مشروعيت قانونی و بر خلاف قوانين بين المللی است.

نظارت دائمی ملل متحد و برخورداری ساکنان اشرف از حق مالکيت بر اموالشان و تضمين اطمينانهای حداقل به منظور حفظ امنيت و کرامت مجاهدان اشرف به ويژه ۱۰۰۰ زن مجاهد از مهمترين خواستهای مردم عراق است که بيش از يک ربع قرن است ميزبان ساکنان اشرف هستند. ادامه محاصره ساکنان اشرف يک ننگ و عار و يک اهانت به مردم عراق و بر خلاف ارزشهای اسلامی و عربی است و بايد به آن پايان داده شود.
در اين زمينه ما مردم عراق، سازمان ملل متحد دبيرکل آن، و نماينده ويژه وی در عراق را مسئول می شناسيم که برای تضمين رعايت حقوق ساکنان اشرف اقدامهای لازم را به عمل آورند.

بيانيه مطبوعاتی صادر شده از سوی شورای ملی عشاير عراق آمده است که امضا کنندگان اين طومار از جمله، 390تن از شيوخ عشاير، ۳۰۵۸ حقوقدان و وکيل، 397 آکادميسين و استاد دانشگاه، ۴۲۹۳ پزشک و مهندس، 43تن از علماء و خطبای مساجد، 422 نويسنده و روزنامه نگار و 36 سازمان غيردولتی را دربر می گيرد.

حمايت کنندگان بيانيه عبارتند از:
شورای ملی عشاير عراق،
-شورای عشاير ملی عراق ديالی
-تجمع عشاير عراق
-جنبش دموکرات مسيحی
-کانون همبستگی دانشجويان
ـ سازمان عصر جديد
- سازمان کمکهای انسانی
ـ مؤسسه دفاع از عدالت و آزادی
ـ شورای شيوخ عشاير بغداد و استانهای جنوبی و انجمن قربانيان جنگ


بيانيه تجمع العراقيه ديالی
کارزار مردمی در استانهای مختلف عراق
هشدار در مورد زندان سازی در ليبرتي
در يک کارزار مردمی گسترده در استانهای مختلف عراق، از جمله در ديالی طی هفته های اخير بيش از 350هزار تن از مردم عراق نسبت به تبديل کمپ ليبرتی به زندانی برای ساکنان اشرف، به دبيرکل ملل متحد هشدار دادند.

تشکلهای تشکيل دهنده ليست العراقيه در اين کارزار سراسری به دليل اين که از اصول انسانی و کرامت ميهمانان عراق دفاع می کرد، شرکت کردند. عراقيان به ويژه در ديالی با جابه جايی ساکنان اشرف مخالفند و آن را يک پروژه رژيم ايران و جريان مشخصی در عراق که مجری خواسته های رژيم ايران است می دانند. اين انتقال هرگز نبايد يک خواسته عراقی توصيف شود. عراقيان چه در سطح رهبران و چه شخصيتها و پارلمانترها و چه شهروندان بارها با صدور بيانيه ها بر اين حقيقت گواهی داده اند که استناد به حاکميت عراق برای جابه جايی ساکنان اشرف يک ترفند و بهانه مسخره است. دولت کنونی در عراق از مرزهای ”اعمال حاکميت“ تجاوز کرده و از ورود اهالی و وکلا، پزشکان و خانواده های ساکنان به اشرف، (اموری که در زمان کنترل کمپ توسط آمريکائيان رايج بود) ممانعت می کند و همچنين از ورود هيأتهای پارلمان اروپا و کنگره آمريکا و نماينده خانم اشتون و همچنين ورود شخصيتها و پارلمانترهای عراقی ممانعت می کند که جملگی مظاهر اعمال افراطی حاکميت و تجاوز به قوانين بين المللی عليه ساکنان اشرف است.

کمپ اشرف توسط نيروهای بازرسی وزارت کشور در مارس ۲۰۰۹ با سگ تفتيش کامل شده. در همان سال وزارت کشور همه ساکنان را انگشت نگاری کرده و وزارت حقوق بشر با همه آنها تک به تک در محلی که تحت کنترل ارتش عراق بود و با نظارت صليب سرخ مصاحبه های خصوصی و انفرادی انجام داده و به آنها پيشنهاد خروج از اشرف را داده است. لذا مشکل ”حاکميت“ عراق هرگز مطرح نبوده و نيست و آنچه هست اعمال طرح و برنامه رژيم ايران است.

ملل متحد می بايد حافظ اصل مسئوليت بين المللی حفاظت (R to P) و قوانين بشردوستانه بين المللی و کنوانسيونهای ژنو باشد . اين يک واقعيت است که ملل متحد در اين آزمايش نشان خواهد داد آيا روی اصول و معيارهای خودش می ايستد يا خير؟
اين سؤالات به طور جد مطرح شده که چرا حکومت عراق شروع کار کميساريای پناهندگان در مورد ساکنان اشرف را به خروج آنها از اشرف و انتقال به مکانی ديگر پيوند زده است؟ اين طرح متعلق به کيست؟ چرا آنان به جايی کمتر از يک کيلومتر با ديوارهای سيمانی بلند و فاقد زيرساختهای مناسب که شبيه زندان است منتقل می شوند؟! و به چه دليل بايستی نيروهای مسلح عراقی در داخل سياجی که آنها قرار است زندگی کنند و زنان مسلمان در آنجا به سر می برند، حضور داشته باشند. ضمن اين که اين نيروها همانهايی هستند که عامل کشتار ساکنان اشرف در ژوئيه ۲۰۰۹ و آوريل ۲۰۱۱ بوده اند... .
به نظر می رسد تلاش جدی برای از بين بردن راه حل مسالمت آميز وجود دارد و اين امر ملل متحد و اعتبار آن را در معرض يک آزمايش سخت قرار می دهد.
تجمع العراقيه ديالی
19فوريه ۲۰۱۲


بيانيه مطبوعاتی
پارلمان شورای شيوخ عشاير
و معتمدان مردم عراق
در ارتباط با فراخوان بيش از 350هزار تن از مردم عراق، پارلمان شورای شيوخ عشاير و معتمدان مردم عراق اعلام کرد: ما صدای خود را به صدای شهروندان شريف عراقی افزوده و انزجار خود را از شرايط غيرانسانی جابه جايی ساکنان اشرف ابراز می داريم. و اعلام می کنيم: چنان چه شرايط انسانی و خواستهای حقوق بشری در انتقال ساکنان اشرف فراهم نشود، اين انتقال يک عمليات جابه جايی اجباری محسوب می شود و در تناقض با تأکيدها و اظهارات دبيرکل ملل متحد و کميساريای عالی پناهندگان قرار دارد.
شکی نيست که اقدامات سرکوبگرانه ای که ساکنان اشرف در معرض آن قرار دارند در شمار طرح و برنامه رژيم ايران است و شايسته نيست به عراقيان نسبت داده شود تأييد وضعيت کمپ ليبرتی توسط يونامی به معنی تأييد اعمال غيرقانونی و منافی حقوق بشر و مخدوش کننده اعتبار ملل متحد است.